Betzy’s Tuun, Vlieland

Als ontwerper word je geplaagd door een veelheid aan ideeën, die soms, maar eigenlijk meestal niet tot realisatie komen. Je werkt immers (meestal) in opdracht en zonder opdracht geen realisatie. Soms wordt zo’n idee echter een droom, een diepgekoesterde wens. Dan wordt het een Plan met Urgentie dat geen plan mag blijven. Dat hoeven geen ingewikkelde plannen te zijn, ook hele simpele verbeteringen van de openbare en semi-openbare buitenruimte kunnen voor mij zo dringend worden, dat ik letterlijk aan de bel trek om medestanders te krijgen. Noem het een diplomatieke vorm van Guerilla Gardening.

Al heel lang liep ik rond met het idee dat de tuin bij Museum Het Tromp’s Huys op Vlieland – om meerdere redenen een belangrijke plek voor mij- veel aantrekkelijker kan worden ingericht. Dat daar het Vlielands cultureel erfgoed, te weten de zelfvoorzienende tuincultuur van rond 1900, dus voordat het toerisme zijn allesbepalende invloed kreeg, op een beleefbare, aansprekende en eigentijdse manier kan worden gedemonstreerd. En met de excentrieke laatste bewoonster van het Tromp’s Huys, de Noorse zeeschilderes Betzy Akersloot-Berg, die zelf ‘tuinde’ als uitgangspunt en inspiratiebron. En dan op een zodanige manier dat eilanders zelf van meet af aan worden betrokken en waar groen, cultuurhistorie en sociale cohesie hand in hand gaan.

Ik trof deze zomer in de persoon van Elsje de Bruijn, conservator van het museum, een meer dan enthousiaste medestander. Jan Houter, de chroniceur van Vlieland, speurde met mij naar beelden van tuinen van weleer. Jaap Bancras, oud hoofd plantsoenen en moestuinier op Vlieland en Gep Schouwenburg-Hartog, in Betzy’s tijd bewoonster van de Dorpsstraat, deelden met mij hun kennis en herinneringen. Samen met Elsje ben ik sinds deze week op zoek naar meer medestanders voor Betzy’s Tuun, op weg naar realisatie.

Bezoek kan bij het Tromphuys op Vlieland